'Getaande huid is een diep doorleefd en 'doorvoeld' verhaal over loslaten en over hoe je verder van huis dichter bij jezelf kunt komen. Over laag na laag vervellen tot je essentie. Over hoe het vreemde vertrouwd wordt, en het vertrouwde vreemd. [...] Een mooi geschreven boek dat tot nadenken en bezinning stemt.'

(Flamboyant, vrijzinnig & humanistisch tijdschrift Vlaams-Brabant, april/mei/juni 2017, p 25)

'Getaande huid is geen reisverhaal met vermeldingen van leuke restaurantjes en slaapgelegenheden, maar wél elke dag opnieuw op weg gaan met de dingen die je pad doorkruisen en wat je ontmoet. De confrontatie met jezelf, je reisgezel, het kunnen en falen zowel van jezelf als van de mensen die je ontmoet. (...) Juist daarom kan het boek gelezen worden als een metafoor van het levenspad dat elk emens te gaan heeft.' 

(Tijdschrift Kübler-Ross Vlaanderen, 20ste jaargang, april/mei/juni 2017, p 10)

'De schrijfster durft breekpunten mooi benoemen. [...] Ze zoekt in teksten, beelden, geluiden en herinneringen naar de zin van het leven en naar eenvoud. Dat maakt Getaande huid tot een boek over de grote en kleine dingen van het leven.'

(Wereldfietser, tijdschrift voor fietsreizigers, zomer 2017, p 41)

Reacties lezers:

'Wat een heerlijk eerlijk boek!'

J.Z.

Het boek is uit. Ik zal de herkenning en daarmee ook de berusting missen.'

Y.R.

'Dit boek gaat over de essentie van mens-zijn, op een fijnzinnige wijze vormgegeven. Ik kon een beetje thuiskomen in de woorden die ik las.'

P.G.

'Soms denk ik dat ik de enige ben die worstelt met de dingen des levens. En dan blijkt dat je, ondanks het worstelen, ook gewoon op de fiets kan stappen en je benen kan volgen. Een geruststellende gedachte! Dank je.'

F.K.

'Ik lees dit boek beetje bij beetje, om de poëzie en de illustraties tot hun recht te laten komen. Dit is niet zomaar een boek. Dit is een kunstwerkje.'

L.T.